Pubers van mars ouders van venus

Als ouders van drie kids, is denk is de moeilijkste fase de puberfase. Onze oudste is deze fase gelukkig voorbij, ik heb momenten gehad dat ik dacht als het mijn kerel was had ik accuut een echtscheiding aangevraagd, maar ja het blijft natuurlijk onvoorwaardelijk. De oudste is haar wilde haren kwijt en kun je er nu wel af en toe vreselijk om lachen.

De andere twee zitten er midden in. De middelste is de makkelijkste, ik weet niet of het komt dat hij een jongen is, of dat hij gewoon een makkelijk karakter heeft. De jongste is op veel zelfkritiek en af en toe een ochtendhumeur ook best nog redelijk of ik begin aan mijn status als pubermoeder te wennen, dat kan het ook zijn, dus los het maar meestal op met een dosis humor.

Want ouders...... die zijn echt de stomste van de hele wereld op het moment. Als mijn man en ik elkaar een knuffel geven wordt dat vaak vanaf de zijlijn met euh..... gatver afgedaan, ja, het liefst willen ze gewoon aannemen dat ze door de ooievaar zijn gebracht of een directe afstammeling zijn van de heilige Maria zelf, want verder wil je dat natuurlijk niet weten als puber zijnde.

Ik kan het me ook wel herinneren van vroeger hoor, het hoort er gewoon bij, los weken zeg maar.

Mijn vader had een één of andere Amerikaanse auto gekocht, ik vond hem echt wanstaltig monsterlijk grote bak........ als hij me dan naar school bracht vroeg ik of hij me op de hoek af wilde zetten, daar wilde je gewoon niet bij horen..... bij die bak en ouders. Zo ook vanmorgen.

Vanmorgen werd ik kwart voor acht wakker, hoefde er even niet vroeg uit.... althans...... Lara was nog niet wakker, Jelle moest later beginnen.... maar Lara had zich verslapen, meestal dikke paniek, maar nee vandaag viel dat mee.... wil je me naar school brengen mam.... oké altijd handig mams, als het uitkomt, dan kunnen ze heel handig van hun probleem mijn probleem maken. Oké, ik moest toch nog wat boodschappen halen dus vooruit maar weer. Ik had alleen niet zin om me nu extra te gaan haasten.... ze was immers toch al te laat.... het viel me mee dat ik niet een briefje moest schrijven met één of andere smoes, ze ging zelf op haar blaren zitten.

De fietsen achterop de fietsendrager van de auto gezet, radio lekker hard aan, op naar school. Vlak voor dat we bij school moest ik van madam de radio zachter zetten, ik had het raam op een kiertje gezet... die moest dicht en of ik haar a.u.b. voor de hoek af wilde zetten, zodat (het eerste uur was net voorbij) de kinderen mij niet konden zien, want daar wil je toch niet mee gezien worden mams......

Dus ik kon het niet laten en parkeerde de auto pal voor de menigte kinderen die buiten op het schoolplein rond liepen, stapte uit om Jelle te helpen met de fietsen van het rek te halen, hield me in om haar niet uitgebreid gedag te zoenen , haha, wat kunnen mama's toch gemeen zijn!!!

Gelukkig hebben ze ook pubervriendje en vriendinnetjes, want van hun kant hoef je het nu niet te verwachten, wij zijn immers de stomste ouders van de hele wereld, waar ze af en toe het schaamrood van op de kaken krijgt.... en het liefst niet bij horen. Hun helpen ze er gelukkig aan herinneren dat ze best toffe ouders hebben. Van de week kreeg ik nog een mooi compliment van een vriendinnetje van de oudste, die vond me er nog mooi en jong uit zien voor mijn leeftijd, haar moeder was in haar ogen net een pelikaan met onderkin (arme mams), nou dat compliment steek ik dan blij in mijn zak, en voor de rest moet ik er erg om lachen.