VLIEGRIJP

Van de week zaten er drie kleine zwaluwen op een snoer van de warmtelamp in de stal. Ze hadden net het nest verlaten en nog wiebel en wankel deden ze hun eerste pogingen om de weide wereld in te vliegen. Door hun onhandigheid kon ik heel dichtbij ze komen. Zo broos en kwetsbaar op deze leeftijd....

Onze oudste is vorig jaar al uitgevlogen, misschien niet op de manier waarop je hoopt. Je kent het wel pubers en ouders..... ze zijn het soms op bepaalde vlakken niet helemaal eens. Of zien ze het gewoon anders, meestal goed bedoeld, maar soms moet je dat loslaten, ze moeten hun eigen weg kunnen gaan in het leven, dingen doen die in hun ogen goed zijn. Soms hun neus stoten in het leven, want dat hoort erbij, daar wordt je groot van en sterk. Je kunt ze niet voor alles behoeden, dan belemmer je ze in hun vliegpogingen. Dan zou moederliefde verstikkend worden, dat is het laatste wat ik wil. Ze mogen hun eigen dromen dromen, diegene liefhebben die ze zelf kiezen, daar wil ik geen invloed op hebben. Houden van betekend loslaten, erop vertrouwen dat ze het kunnen op eigen benen staan. Wij kijken toe vanaf de zijlijn en zijn er als het even niet wil lukken in het leven met open armen, onvoorwaardelijk.

Zo ook met de Carlijn. Twee jaar geleden deed ze eindexamen voor haar opleiding tandartsassistente... het altijd heel wat voeten in aarde met onze dame, die liever andere dingen deed dan leren op dat moment. Herkenbaar we zijn zelf ook jong geweest, het leven was één groot feest, en later ach dat komt vanzelf toch, daar maakten wij ons ook niet druk over. Helaas moest ze een her doen voor haar opleiding.... dat kon ze dat jaar later doen.... Ze kreeg een baan aangeboden bij haar stageadres en zei maar dat ze die maar moest pakken het was een mooie kans en lekker dichtbij en ja met die motivatie had een vervolgstudie naar mijn idee geen zin.....

Dus zo doende begon ze met haar nieuwe baan. En nog een her te doen in het verschiet. Ja en dat was het probleem... ze kon dat op vele maanden inleveren, het ging nl. om een script wat nog gemaakt moest worden.... maar we konden op onze kop gaan staan.... de leraren belde regelmatig of ze het in wilde leveren.... maar nee hoor maak je niet druk.... Dat Frank op een dag plofte (waarschijnlijk ergert een mens zich het meest aan zijn eigen gebreken, zie veel van het karakter van haar vader in Carlijn terug en moet daar wel om lachen, zijn ouders hebben ook grijze haren van gekregen vroeger van Frank, die ook alleen maar de leuke dingen in het leven zag op die leeftijd), dat als ze het allemaal zo goed wist het zelf maar uitzocht in haar leven, en zo vertrok ze en trok bij haar vriend William in. William is al wat ouder en rustiger qua karakter en heeft wat dat betreft een goede invloed op haar, die heeft het als nog voor elkaar gekregen dat het script ingeleverd werd. Ze slaagde met achten en negens... ja zowaar pracht cijfers en dat laten varen op het niet willen schrijven van een script. Dolblij was ze en wij ook.

Ze woont nog steeds bij William, werkt in de plaats waar ze wonen. Maar goed je gaat toch over je toekomst nadenken. Tandartsassistente is leuk.... maar het blijft wel altijd voor een tandarts werken en die zijn ook niet altijd de makkelijkste... dus daar stoorde ze zich wel eens aan.....Dus iets waar je zelfstandig in kan werken is toch ook wel mooi en betere vooruitzichten en goed loon. Dus heeft ze besloten om weer te gaan studeren, als mondhyginiste. Omdat ze zulke mooie cijfers had!!!!!!!...)- hoefde ze niet ingeloot te worden.

Ze zou heen en weer gaan reizen naar Groningen, maar van de week moesten we mee, ze had een kamer gevonden in Groningen. Wel dapper, want dat lijkt me best een moeilijke beslissing zo na bijna 1,5 jaar samen te wonen en dan weer door de week 4 jaar in Groningen te zitten. Maar een collega had gezegd dat je veel projecten samen moet doen, dus dat het erg onhandig is als je ver uit de buurt zit. Ook kan je storten op het leren, want dat is toch ook best moeilijk na een dag heen en weren, om de motivatie te vinden te leren en niet samen op de bank te ploffen voor de tv.

Ze heeft een kamer gevonden. William wil ook een studie in de avonduren gaan volgen, wil ook wat anders. Ik denk dat ze beter inziet nu dat werken ook niet alles is en wil je wat in je leven er soms diep voor moet gaan. Ben trots op d'r dat ze de beslissing heeft genomen en hoop van harte dat het haar gaat lukken!