Afgelopen zaterdagavond hadden wij een feestje, aan het strand. Frank's broer en schoonzusje kennen elkaar 25 jaar en rede voor een feestje.
Voor de gelegenheid toch iets nieuws gehaald, het was een tijd geleden, dus ook wel leuk om je er helemaal voor op te doffen. Stad en land afgelopen.... en dat met het hete weer en maar zoeken.... Frank zou wel moe van me zijn geworden, kon moeilijk vinden wat ik zocht...... plooien op de verkeerd plek, dat het b.v. alleen maar de verkeerde dingen accentueert, ja om gek van te worden, en maar zoeken, maar uiteindelijk toch geslaagd bij Noa Noa. Daarna nog wat schoenen erbij gehaald lichtgrijze pumps.
Om half negen begon het een het was heerlijk weer dus we konden lekker naar buiten bij het paviljoen, direct aan het strand gelegen. Zo heerlijk. Er was een band bij.
Mensen weer gezien die we jaren niet hadden gezien, dat is ook altijd wel komisch... zie je weer hoe snel het gaat de tijd, aan de ouder worden koppies. Kwam ook nog een buurjongen tegen van vroeger. Zijn vader was onlangs overleden dus condoleerde hem daarmee. Er stond een andere man naast en maakt een opmerking naar Bert, gemiste kans! Zei wel dat hij echt verwoede pogingen had gedaan, samen met een andere buurjongen werd ik bijna dagelijks opgewacht, fietste ze vooruit en en dan weer terug om naast me te komen rijden als naar mijn paard ging..... helaas voor hem was de liefde niet wederzijds en ben nooit ingegaan op hun avances. De keer op de kermis liep ik ze weer tegen het lijf in de kroeg..... mijn vriendin in haar oor geroepen dat we links omkeerd moesten maken, omdat ik even geen zin in een avondje met de buurjongens had....... En daar buiten vlak voor de deur liep ik tegen mijn grote liefde Frank aan!
Wij hadden nog een stukje voor ze gemaakt. Frank zus had een trouwjurk geregeld voor Annet en een pandjes jas en hoge hoed voor Dirk. Frank en ik hadden het scenario gemaakt afgelopen dagen. Frank heeft ze in het echt verbonden. Annet op "This is the moment" van René Froger naar voren aan de hand van haar vader. Ja waarom waren ze eigenlijk niet getrouwd was zijn vraag? Dirk had het een keer gevraagd 14 jaar geleden in de auto, maar kreeg geen antwoord.... Annet had niet gehoord wat hij vroeg en hij liet het erbij... van daar. Ze had wel altijd een keer in een trouwjurk willen lopen even passen van een ander. Dus daar liep ze als bruid te stralen op hun feestje, ze had zwarte sandalen aan...... geen gezicht, dus ik had mijn lichtgrijze pumps aan haar afgestaan... en liep zelf de hele avond op de degelijke sandalen van Annet, zere voeten heb ik niet gekregen!!! Dat scheelt.
We konden boven het paviljoen blijven slapen. Uitzicht over zee en de duinen rond om, een droom om zo wakker te worden!!
Wel had van de week vlak voor de deur een tragisch ongeval afgespeeld, de bloemen, kaarsjes en de krijttekening op de dijk gaven de plek des onheil aan, een zoon van vrienden van ons zat ook in de auto, gelukkig heeft hij het ongeval overleefd met nog een jongen en zijn gelukkig allebei weer thuis uit het ziekenhuis. Zijn ouders belde we van de week, aangeslagen, maar vreselijk blij dat hij nog leeft, helaas 3 jongens andere vonden tragisch de dood. Het is het spookbeeld van iedere ouder... zo onnodig en niet na gedacht over de eventuele consequenties die hun rit tot gevolg kon hebben en zo onomkeerbaar...... zo vreselijk pijnlijk en verdrietig voor de nabestaanden.
