maandag 28 juni 2010

Feestje











Afgelopen zaterdagavond hadden wij een feestje, aan het strand. Frank's broer en schoonzusje kennen elkaar 25 jaar en rede voor een feestje.

Voor de gelegenheid toch iets nieuws gehaald, het was een tijd geleden, dus ook wel leuk om je er helemaal voor op te doffen. Stad en land afgelopen.... en dat met het hete weer en maar zoeken.... Frank zou wel moe van me zijn geworden, kon moeilijk vinden wat ik zocht...... plooien op de verkeerd plek, dat het b.v. alleen maar de verkeerde dingen accentueert, ja om gek van te worden, en maar zoeken, maar uiteindelijk toch geslaagd bij Noa Noa. Daarna nog wat schoenen erbij gehaald lichtgrijze pumps.

Om half negen begon het een het was heerlijk weer dus we konden lekker naar buiten bij het paviljoen, direct aan het strand gelegen. Zo heerlijk. Er was een band bij.

Mensen weer gezien die we jaren niet hadden gezien, dat is ook altijd wel komisch... zie je weer hoe snel het gaat de tijd, aan de ouder worden koppies. Kwam ook nog een buurjongen tegen van vroeger. Zijn vader was onlangs overleden dus condoleerde hem daarmee. Er stond een andere man naast en maakt een opmerking naar Bert, gemiste kans! Zei wel dat hij echt verwoede pogingen had gedaan, samen met een andere buurjongen werd ik bijna dagelijks opgewacht, fietste ze vooruit en en dan weer terug om naast me te komen rijden als naar mijn paard ging..... helaas voor hem was de liefde niet wederzijds en ben nooit ingegaan op hun avances. De keer op de kermis liep ik ze weer tegen het lijf in de kroeg..... mijn vriendin in haar oor geroepen dat we links omkeerd moesten maken, omdat ik even geen zin in een avondje met de buurjongens had....... En daar buiten vlak voor de deur liep ik tegen mijn grote liefde Frank aan!

Wij hadden nog een stukje voor ze gemaakt. Frank zus had een trouwjurk geregeld voor Annet en een pandjes jas en hoge hoed voor Dirk. Frank en ik hadden het scenario gemaakt afgelopen dagen. Frank heeft ze in het echt verbonden. Annet op "This is the moment" van René Froger naar voren aan de hand van haar vader. Ja waarom waren ze eigenlijk niet getrouwd was zijn vraag? Dirk had het een keer gevraagd 14 jaar geleden in de auto, maar kreeg geen antwoord.... Annet had niet gehoord wat hij vroeg en hij liet het erbij... van daar. Ze had wel altijd een keer in een trouwjurk willen lopen even passen van een ander. Dus daar liep ze als bruid te stralen op hun feestje, ze had zwarte sandalen aan...... geen gezicht, dus ik had mijn lichtgrijze pumps aan haar afgestaan... en liep zelf de hele avond op de degelijke sandalen van Annet, zere voeten heb ik niet gekregen!!! Dat scheelt.

We konden boven het paviljoen blijven slapen. Uitzicht over zee en de duinen rond om, een droom om zo wakker te worden!!

Wel had van de week vlak voor de deur een tragisch ongeval afgespeeld, de bloemen, kaarsjes en de krijttekening op de dijk gaven de plek des onheil aan, een zoon van vrienden van ons zat ook in de auto, gelukkig heeft hij het ongeval overleefd met nog een jongen en zijn gelukkig allebei weer thuis uit het ziekenhuis. Zijn ouders belde we van de week, aangeslagen, maar vreselijk blij dat hij nog leeft, helaas 3 jongens andere vonden tragisch de dood. Het is het spookbeeld van iedere ouder... zo onnodig en niet na gedacht over de eventuele consequenties die hun rit tot gevolg kon hebben en zo onomkeerbaar...... zo vreselijk pijnlijk en verdrietig voor de nabestaanden.

zaterdag 19 juni 2010

VLIEGRIJP






Van de week zaten er drie kleine zwaluwen op een snoer van de warmtelamp in de stal. Ze hadden net het nest verlaten en nog wiebel en wankel deden ze hun eerste pogingen om de weide wereld in te vliegen. Door hun onhandigheid kon ik heel dichtbij ze komen. Zo broos en kwetsbaar op deze leeftijd....

Onze oudste is vorig jaar al uitgevlogen, misschien niet op de manier waarop je hoopt. Je kent het wel pubers en ouders..... ze zijn het soms op bepaalde vlakken niet helemaal eens. Of zien ze het gewoon anders, meestal goed bedoeld, maar soms moet je dat loslaten, ze moeten hun eigen weg kunnen gaan in het leven, dingen doen die in hun ogen goed zijn. Soms hun neus stoten in het leven, want dat hoort erbij, daar wordt je groot van en sterk. Je kunt ze niet voor alles behoeden, dan belemmer je ze in hun vliegpogingen. Dan zou moederliefde verstikkend worden, dat is het laatste wat ik wil. Ze mogen hun eigen dromen dromen, diegene liefhebben die ze zelf kiezen, daar wil ik geen invloed op hebben. Houden van betekend loslaten, erop vertrouwen dat ze het kunnen op eigen benen staan. Wij kijken toe vanaf de zijlijn en zijn er als het even niet wil lukken in het leven met open armen, onvoorwaardelijk.

Zo ook met de Carlijn. Twee jaar geleden deed ze eindexamen voor haar opleiding tandartsassistente... het altijd heel wat voeten in aarde met onze dame, die liever andere dingen deed dan leren op dat moment. Herkenbaar we zijn zelf ook jong geweest, het leven was één groot feest, en later ach dat komt vanzelf toch, daar maakten wij ons ook niet druk over. Helaas moest ze een her doen voor haar opleiding.... dat kon ze dat jaar later doen.... Ze kreeg een baan aangeboden bij haar stageadres en zei maar dat ze die maar moest pakken het was een mooie kans en lekker dichtbij en ja met die motivatie had een vervolgstudie naar mijn idee geen zin.....

Dus zo doende begon ze met haar nieuwe baan. En nog een her te doen in het verschiet. Ja en dat was het probleem... ze kon dat op vele maanden inleveren, het ging nl. om een script wat nog gemaakt moest worden.... maar we konden op onze kop gaan staan.... de leraren belde regelmatig of ze het in wilde leveren.... maar nee hoor maak je niet druk.... Dat Frank op een dag plofte (waarschijnlijk ergert een mens zich het meest aan zijn eigen gebreken, zie veel van het karakter van haar vader in Carlijn terug en moet daar wel om lachen, zijn ouders hebben ook grijze haren van gekregen vroeger van Frank, die ook alleen maar de leuke dingen in het leven zag op die leeftijd), dat als ze het allemaal zo goed wist het zelf maar uitzocht in haar leven, en zo vertrok ze en trok bij haar vriend William in. William is al wat ouder en rustiger qua karakter en heeft wat dat betreft een goede invloed op haar, die heeft het als nog voor elkaar gekregen dat het script ingeleverd werd. Ze slaagde met achten en negens... ja zowaar pracht cijfers en dat laten varen op het niet willen schrijven van een script. Dolblij was ze en wij ook.

Ze woont nog steeds bij William, werkt in de plaats waar ze wonen. Maar goed je gaat toch over je toekomst nadenken. Tandartsassistente is leuk.... maar het blijft wel altijd voor een tandarts werken en die zijn ook niet altijd de makkelijkste... dus daar stoorde ze zich wel eens aan.....Dus iets waar je zelfstandig in kan werken is toch ook wel mooi en betere vooruitzichten en goed loon. Dus heeft ze besloten om weer te gaan studeren, als mondhyginiste. Omdat ze zulke mooie cijfers had!!!!!!!...)- hoefde ze niet ingeloot te worden.

Ze zou heen en weer gaan reizen naar Groningen, maar van de week moesten we mee, ze had een kamer gevonden in Groningen. Wel dapper, want dat lijkt me best een moeilijke beslissing zo na bijna 1,5 jaar samen te wonen en dan weer door de week 4 jaar in Groningen te zitten. Maar een collega had gezegd dat je veel projecten samen moet doen, dus dat het erg onhandig is als je ver uit de buurt zit. Ook kan je storten op het leren, want dat is toch ook best moeilijk na een dag heen en weren, om de motivatie te vinden te leren en niet samen op de bank te ploffen voor de tv.

Ze heeft een kamer gevonden. William wil ook een studie in de avonduren gaan volgen, wil ook wat anders. Ik denk dat ze beter inziet nu dat werken ook niet alles is en wil je wat in je leven er soms diep voor moet gaan. Ben trots op d'r dat ze de beslissing heeft genomen en hoop van harte dat het haar gaat lukken!

vrijdag 4 juni 2010

Projectje deuren






Vandaag had Frank en dag vrij genomen, mooi even de gelegenheid om de wc-deur, de kamerdeur en de deur naar Jelle's kamer af te branden, te schuren, plamuren en in de grondverf te zetten. Dus hebben we ons gezellig samen op het klusje gestort. We hebben dat mooi even buiten gedaan, en met het heerlijk weer van vandaag geen straf.

Het fonteintje in het toilet hangt, dus op de deur en wat lijstjes na bijna klaar.

donderdag 3 juni 2010

Kookkunsten











Als ik aan één ding van het huishouden geen hekel heb is dat wel koken. Niet dat ik iedere dag culinaire hoogstandjes op tafel tover, maar vind het wel erg leuk om recepten uit te proberen.

En daarna lekker aan tafel er met zijn allen ervan te genieten. Vooral nu de kinderen groter worden, lusten steeds meer aparte dingen, dus heb je meer profijt van je werk zeg maar, dan dat er mensen met lange tanden zitten te eten.

Ik vind het heerlijk om aan onze grote keukentafel met zijn allen gezellig te eten, geen bord op schoot dus bij de tv, dat gaat er bij mij niet in. Het sociale gebeuren hou ik er hier in, even een rustpunt gezellig met zijn allen, genieten van het eten en de verhalen van de dag aan te horen. Zondag komt de oudste vaak rond 4 uur binnen met haar vriend om dan lekker aan te schuiven, houd er al rekening mee om meer te maken. Haar vriend is een groot liefhebber van mijn kookkunsten, dus dat is toch extra leuk. Hij vraagt vaak hoe maak je dat, schrijf het even op.

Zelf heb ik een kookschrift en onlangs ook maar eentje gemaakt voor mijn oudste en vriend, met alle recepten erin (leuke kookschriften te koop bij Dille en Kamille), ook van die mijn moeder maakte, die kan ook erg lekker koken.

Vooral de pasta's zijn favoriet, eentje van Sonja Bakker, alleen eet je er zoveel van dat het Bakkereffect wel weg is..... En Jamie Oliver niet te vergeten, super recepten staan er in zijn boeken!!! Ben een groot fan van hem.

Laatst kocht ik bij Sissy Homeland en leuk kookschrift met allemaal leuke recepten erin.

Deze is erg lekker en eenvoudig:

Pasta kip, spinazie en boursin voor 2 personen

300 gr. gekookte pasta
1 kipfilet in blokjes
1 teentje knoflook
4 el. geroosterde pijnboompitten
1 zak verse spinazie
flinke scheut kippenbouillon (laat ik zelf achterwege spinazie al nat genoeg)
en een pakje boursin

Ik gebruik er zelf een wok voor.

Kook ondertussen de pasta zoals is aangeven op het pak.

Bak de kipfilet goudbruin, voeg dan de knoflook toe en spinazie, bakken tot de spinazie geslonken is. Voeg dan de pasta, boursin en pijnboompitten toe. (Eventueel de bouillon)

Klaar is kees. (Nog geen 10 minuten werk, handig voor drukke dagen)